Król czeski Wacław II w 1297 r. ufundował klasztor franciszkanów w Nowym Sączu. Znajdował się on w północno-zachodniej lokacyjnej części miasta, przy murach obronnych wznoszących się nad Dunajcem. Franciszkanie działali tu do II połowy XVIII wieku, kiedy to klasztor doznał ogromnych zniszczeń w trakcie pożarów, a następnie ich zakon został skasowany na skutek decyzji władz austriackich.
Kościół Przemienienia Pańskiego w Nowym Sączu jest od 1800 r. wykorzystywany jako świątynia ewangelicka. Budowla ta pełniła jednak wcześniej funkcje kultowe w obrządku rzymskokatolickim. Była to kaplica stanowiąca element zespołu klasztoru franciszkanów. Do 1753 r. znajdował się w niej Veraicon – niezwykły wizerunek twarzy Chrystusa, zwany Prawdziwym Obliczem. Obecnie obraz ten jest umieszczony w ołtarzu głównym kościoła św. Małgorzaty w Nowym Sączu.
Swój aktualny wygląd kaplica Przemienienia Pańskiego uzyskała w trakcie dokonanej w latach 1654-1672 rozbudowy starszej konstrukcji. Prace te zrealizowano z fundacji Konstantego Lubomirskiego – starosty sądeckiego. Kaplica otrzymała wówczas wystrój barokowy i zwieńczono ją eliptyczną kopułą z latarnią.
Jak dojechać:
Kościół położony jest w Nowym Sączu, przy ul. Pijarskiej 21, przy skrzyżowaniu z ul. Franciszkańską.
Zwiedzanie:
Kościół należy do parafii ewangelicko-augsburskiej w Nowym Sączu. Zwiedzanie możliwe jest po nabożeństwach, które są odprawiane w każdą niedzielę o godz. 10:00.
Źródła wykorzystane do przygotowania wpisu:
- B. Krasnowolski, Leksykon zabytków architektury Małopolski, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2013,
- http://www.nowysacz.pl/zespol-poklasztorny-oo-franciszkanow-ul-pijarska-19 – dostęp 13 listopada 2017 r.,
- http://luteranie.pl/parafia/nowy_sacz.html – dostęp 13 listopada 2017 r.,
- http://www.bazylika.org.pl/historia-kultu.html – dostęp 13 listopada 2017 r.
